Όταν ήμουν φοιτήτρια στη Φιλοσοφική εργαζόμουν παράλληλα στο ραδιόφωνο ως ραδιοφωνική παραγωγός. Ασχολιόμουν επίσης με το Θέατρο και τη Φωτογραφία. Αγαπούσα πολύ τα ντοκιμαντέρ, κυρίως τα ταξιδιωτικά. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα γαλλικό ντοκιμαντέρ για την Ινδονησία, και την πολυδιάστατη κουλτούρα της, ένα μωσαϊκό ανθρώπων, θρησκειών και πολιτισμών. Ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι τα ντοκιμαντέρ και οι ταινίες μπορούν να συνενώσουν όλες τις Τέχνες μαζί, δημιουργικά και συλλογικά και κυρίως να φέρουν κοντά τους ανθρώπους, να ενώσουν ανθρώπους από όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, να τους φέρουν πιο κοντά. Κατάλαβα αμέσως ότι αυτό ήθελα να κάνω. Είχα βρει τον τρόπο να συνενώσω Ψυχολογία, Φιλοσοφία και Καλές Τέχνες σε ένα μέσο πανανθρώπινο και για έναν σκοπό ουμανιστικό.
• Ποιες ήταν οι ταινίες, δημιουργοί, τα σημεία αναφοράς για εσάς;
Νομίζω ότι όσοι ήμασταν τυχεροί να μεγαλώνουμε με τα αριστουργήματα της 7ης Τέχνης που έπαιζαν συχνά στην τότε ΕΡΤ δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τις ταινίες του Φελίνι, του Φρανσουά Τρυφώ ή του Κουροσάβα και του Χίτσκοκ. Τον 
Κλέφτη Ποδηλάτων, το Metropolis, την Καζαμπλάνκα αλλά και το Singing in the Rain. αργότερα τα καταπληκτικά Docu-Dramas του Κεν Λοουτς, το Blade Runner και το Brazil αλλά και την μεγάλη ακμή του Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου την δεκαετία του 90, με τον Krzysztof Kieslowski, τον Jean Pierre Jeunet και τον Luc Besson. Ταινίες που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ όπως τον Τελευταίο Αυτοκράτορα, τον Καιρό των Τσιγγάνων και μετέπειτα τις Ζωές των Άλλων και το Αμελί. Και φυσικά τις ταινίες από την Ασία όπως το Spirited Away του Μιγιαζάκι και το Άνοιξη, Καλοκαίρι, Φθινόπωρο, Χειμώνας και Άνοιξη , το Σήκωσε τα Κόκκινα Φανάρια ή το In the Mood for Love για να αναφέρω μερικά. 
• Ντοκιμαντέρ ή μυθοπλασία; Τι σας τραβάει δημιουργικά
Έχω δουλέψει περισσότερο στην τηλεόραση και ειδικά στα ντοκιμαντέρ. Αγαπώ πολύ τους ανθρώπους και τα ταξίδια και θέλω να είμαι διαρκώς κοντά τους. Υπάρχει κάτι μαγικό στο ταξίδι που τίποτα άλλο δεν μπορεί να το φτάσει και να το ξεπεράσει. Με την εκπομπή "24 ώρες στην Ελλάδα" ταξιδεύουμε παντού μέσα σε πόλεις, νησιά και χωριά, ταξιδεύουμε μέσα στις ζωές των άλλων με έναν τρόπο τόσο άμεσο και δημιουργικό που σε κάνει να αγαπάς τη ζωή, και να ανακαλύπτεις την Ελλάδα και τους ανθρώπους ξανά κι από την αρχή. Η μυθοπλασία τώρα είναι ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο που ελπίζω να ανοίξω σύντομα. Είναι πολύ διαφορετικά τα δύο είδη νομίζω αλλά εξίσου δημιουργικά και γεμάτα με προκλήσεις . Πρόσφατα εκδόθηκε το βιβλίο μου "Το Θέατρο στο Βυθό" που θα μπορούσε να γίνει μία φαντασμαγορική ταινία. Το βιβλίο είναι μία αλληγορική και σουρεαλιστική περιπέτεια στο Βυθό.Στο βυθό με τα οράματα και τα ανθρώπινα δράματα. Περιπέτεια, ποίηση, πάθη αλλά και κοινωνικά συμπλέγματα όπου φανταστικοί κόσμοι αναδύονται και συγκρούονται διαρκώς.Μια θαλασσογραφία της ανθρώπινης Ψυχής απλώνεται εκεί μέσα κι ένα μεγάλο αίνιγμα το οποίο η νεαρή πρωταγωνίστρια προσπαθεί να λύσει. Αυτό το βιβλίο είναι η μεγάλη μου έξοδος στο χώρο της φαντασίας αλλά και η μεγαλύτερη καταγραφή ανθρώπων που έχω κάνει ποτέ. Είναι η ανθρώπινη κοινωνία στο σύνολο της , σε ρόλους σημαδιακούς και στο διαρκή χωροχρόνο της.
• Τη στιγμή που συλλαμβάνετε μια ιδέα. Βλέπετε χρώματα, ακούτε ήχους ή κάτι άλλο;
Η σκέψη μου είναι καθαρά κινηματογραφική, βλέπω με κάθε λεπτομέρεια εικόνες και σκηνές να εξελίσσονται και προσπαθώ να τις αποτυπώσω όσο πιο πιστά γίνεται.
Ακόμα πιστεύω ότι αυτές οι σκηνές και οι εμπνεύσεις έρχονται στο μυαλό μας από κάπου αλλού.
Είναι δώρα αλλά και υποχρέωση μας να μοιραστούμε αυτά τα δώρα με τους άλλους.
• Μίλησε μας λίγο για την σημερινή κατάσταση στον Κινηματογράφο και την τηλεόραση.
Τα πράγματα αλλάζουν κι εξελίσσονται με απίστευτη ταχύτητα. Κι ενώ η τεχνολογία προχωράει η τέχνη φαίνεται να μένει πίσω. Θεαματικά αλλά κενά περιεχομένου και περισσότερα "προϊόντα" από έργα Τέχνης βλέπω παντού.
Ελπίζω ωστόσο να αλλάξει σύντομα αυτό. Χρειαζόμαστε επειγόντως περισσότερη Τέχνη, Ανθρωπισμό, Πολιτισμό κι έμπρακτη αγάπη για το Περιβάλλον αν θέλουμε να επιβιώσουμε ως κοινωνία. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος.
Ωστόσο έχω πάντα πίστη στο Μέλλον και θεωρώ ότι οι καλύτερες μέρες είναι πάντα μπροστά και ο Χρόνος δικαιώνει τον αληθινό άνθρωπο. 
• Θα μας αναφέρετε 5 πολύ αγαπημένες σας ταινίες και τους λόγους που σας έκαναν να τις αγαπήσετε;
1. Persepolis - Η Μαριάν Σατραπί μας είπε όσα χρειαζόταν να ξέρουμε για τη θρησκοληψία και τη θέση της γυναίκας στο σύγχρονο κόσμο.
2. The Grand Budapest Hotel - o Wes Anderson στα καλύτερα του.
3. The Great Gatsby - Όταν ο Buz Lurman συνάντησε τον F. Scott Fitzgerald.
4. Ταξίδι στη Χώρα των Θαυμάτων - Spirited Away του Hayao Miyazaki. Αξεπέραστο!
5. Σινεμά ο Παράδεισος, η παιδική ηλικία του κινηματογράφου.
Η Μαρία Μησσήν γεννήθηκε στη Δράμα. Σπούδασε Φιλοσοφία και Ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ενώ παράλληλα εργαζόταν ως μουσική παραγωγός στον ραδιοφωνικό σταθμό Μελωδία. Σπούδασε επίσης Θέατρο, Κινηματογράφο και Τηλεόραση στην Αγγλία και την Ολλανδία. Παράλληλα με τις σπουδές της στο εξωτερικό, συνεργαζόταν με εταιρείες παραγωγής ταινιών και διαφημίσεων, καθώς και με θεατρικές ομάδες.Ζει και εργάζεται στην Αθήνα, ως σκηνοθέτις, παρουσιάστρια και ηθοποιός.
Μέχρι σήμερα έχει σκηνοθετήσει πολλές εκπομπές στην τηλεόραση –ενδεικτικά: «Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα», «Ταξίδι στον Πολιτισμό», «Weekend», «Καινούρια Ζωή» κ.ά.–, ενώ έχει επιμεληθεί και έχει παρουσιάσει η ίδια ενημερωτικές, ταξιδιωτικές και μουσικές εκπομπές. Παράλληλα, έχει εργαστεί και στο Θέατρο, ως ηθοποιός και σκηνοθέτις.Γράφει στίχους, διηγήματα, θεατρικά έργα και μυθιστορήματα. Ασχολείται, επίσης με τη μουσική, τη φωτογραφία, το σχέδιο, το χοροθέατρο και την κινησιολογία. Τα τελευταία χρόνια επιμελείται, σκηνοθετεί και παρουσιάζει την εκπομπή «24 ώρες στην Ελλάδα», που προβάλλεται από την ΕΡΤ3.