Η Roberta Nitsos σπούδασε φωτογραφία στο πανεπιστήμιο του Westminster και στο London College Of Communication (LCC) στο Λονδίνο, ενώ παράλληλα στο Richmond College διδάχτηκε διαφορετικές τεχνικές εναλλακτικών τυπωμάτων. Aργότερα σπουδάζοντας σκηνογραφία στο "Saint Martins College" άρχισε ν' ασχολείται και με τη τέχνη του video art. Έχει διδάξει φωτογραφία στο πανεπιστήμιο του Cambridge.Ασχολήθηκε με τη μόδα σε καλλιτεχνικό επίπεδο και εργάστηκε κυρίως στο Λονδίνο, όπου έζησε τα περισσότερα χρόνια, για περιοδικά μόδας και τέχνης για το Λονδίνο, το Παρίσι, την Ιαπωνία, την Ισπανία, την Ινδία, τη Γερμανία, την Αμερική και την Ελλάδα όπως :SLEEZE NATION, THE GUARDIAN, THE INDEPENDENT, SUNDAY TIMES, SUNDAY TELEGRAPH, ZOO, COMMONS & SENSE, ROMANTIK, DAZED AND CONFUSED, SUPER SUPER, REVISTA DP, VOGUE HELLAS, PUBLISHERS THAMES & HUDSON.
Σκηνοθέτησε τα videos για την παρουσίαση της collection των Fashion Designers IOANNIS DIMITROUSIS, ORSALIA PARTHENIS, BASSO AND BROOKE και YVES SAINT LAURENT.
Η δουλειά της έχει προβληθεί σε διάφορες εκθέσεις και Fashion sites όπως το DAZED DIGITAL, HINT MAG, EFM και το SHOWstudio. Κάποια video που γύρισε στην Ινδία προβλήθηκαν στο Παρίσι για τα εγκαίνια των 50 χρόνων του αρώματος "ΟPIUM" για τον οίκο YVES SAINT LAURENT.
Έμεινε στην Ινδία για τρεισήμισι μήνες, κινηματογραφώντας εικόνες, παρμένες από τις "Χίλιες Και Μία Νύχτες" για να τις συνδέσει αργότερα και να συνθέσει την ταινία της, μία σειρά από video σε αφήγηση ντοκουμενταρίστικου χαρακτήρα για το ταξίδι, την πορεία προς τον έρωτα.
Έχει σκηνοθετήσει και χορογραφήσει video βασισμένα σε αγάλματα των Rodin kai Camille Claudel για εκθέσεις στο Λονδίνο και την Αθήνα. Ανθρωπόμορφοι θεοί αποκτούν ιδιότητες θνητών. Τα αθάνατα στατικά γλυπτά παίρνουν πνοή, αλλάζουν φόρμες, γιγαντώνονται στο χρόνο, παίζουν με αυτόν, αντιπαλεύουν την αιωνιότητα των αθανάτων.Πρόσφατα χορογράφησε και σκηνοθέτησε ένα fashion video για τον οίκο "Parthenis" με τη χορεύτρια Εrmira Goro από τη γνωστή χορευτική ομάδα του Lloyd Newson's των DV8 Physical Theatre από το Λονδίνο.
Κινηματογράφος, θέατρο, χορός, φωτογραφία, video, γλυπτική, ζωγραφική και performance art αποτελούν ποικίλες μορφές της έμπνευσης της.
Η κίνηση στο χορό γεφυρώνει το σώμα και το πνεύμα.
Το φωτογραφικό αυτό σώμα θα το περιέγραφε ως μια Ρομαντική ανάμνηση της Χρυσής εποχής μέσα από σκοτεινά μάτια. Επαναξιολογεί το τι συνιστά την Ιδανική Ομορφιά σήμερα εστιάζοντας στο μυστήριο που περιβάλλει αυτήν την Ειδυλλιακή ομορφιά σε ένα θεατρικό σκηνικό που θυμίζει εκείνη την εποχή. Συνδυάζοντας την εικόνα με μοντέρνο ρουχισμό εντείνονται ακόμη περισσότερο οι αντιθέσεις αλλά και οι ομοιότητες ανάμεσα στον παλιό κλασσικό κόσμο και τη μοντέρνα εποχή. Καθώς οι αναγεννησιακοί πίνακες αποτελούν μια συνεχή πηγή προσωπικής έμπνευσης, το θρησκευτικό περιεχόμενο είναι προφανές στη δουλειά της: χαρακτήρες και πρόσωπα, σχεδόν θρησκευτικά που αναδύονται από την Καθολική Εκκλησία ή από μια Βυζαντινή εικόνα και μεταφέρουν όλο το βάρος αυτής της αρχαίας, σχεδόν ξεχασμένης, κουλτούρας.
Τα μοντέλα της σπάνια χαμογελούν. Οι πόζες τους σωματοποιούν τον πόνο, την παραίτηση, την επιβλητικότητα και την αγάπη. Ένα συνονθύλευμα από Μαντόνες και στυλιζαρισμένες εφηβικές φιγούρες χορεύουν σε μια θεατρική ειδυλλιακή ύπαρξη, μια ενσάρκωση ενός τύπου σχεδόν ανδρόγυνου που αντιπαραθέτει τη συνεχή μάχη των δύο φύλων.
Το χρώμα είναι ένα πολύ σημαντικό στοιχείο στη δουλειά της. Το συσχετίζει με το συναίσθημα. Το όραμα της ξεκινά με το χρώμα και στην πορεία μεταβαίνει στη φόρμα. Ζωγραφίζοντας την εικόνα με χρώμα, ζωγραφίζει κανείς τα συναισθήματα στα πρόσωπα των ηθοποιών-μοντέλων, την έκφραση, το δράμα, τη μελαγχολία. Η δουλειά κοιτάζει νοσταλγικά προς την κλασική τέχνη και προσπαθεί να αναβιώσει μια ένταση ζωής που λείπει τόσο πολύ σήμερα...
{avsplayer videoid=22 width=540}