Το θέατρο είναι μυσταγωγία, ζωή, χαρά, φως, ένα ατέλειωτο ταξίδι στον εσώτερο εαυτό σου. Ένας ασίγαστος έρωτας που όσο περνάει ο καιρός, γίνεται όλο και πιο δυνατός. Σου ζητάει τα πάντα και σου τα επιστρέφει όλα πολλαπλάσια. Μια αχτίδα φωτός μέσα στην σχεδόν καταθλιπτική αυτήν περίοδο που διανύουμε. Οι ήχοι της σκηνής, το καρδιοχτύπι, η αδρεναλίνη, το συναίσθημα, η αγάπη που σε πλημμυρίζει, είναι όλα μεγεθυμένα και τα ζεις στον απόλυτο βαθμό.
Πώς προσεγγίζεις του ρόλους σου
Πρώτα απ’ όλα αντλώ τα στοιχεία που μου δίνει το ίδιο το έργο για τον ρόλο. Μελετάω την εποχή και τα κοινωνικά ήθη. Αν ο ρόλος που καλούμε να ενσαρκώσω είναι υπαρκτό πρόσωπο, διαβάζω την βιογραφία του, ψάχνω να βρω 
οπτικό ή ηχητικό υλικό και εφόσον έχω ολοκληρώσει την έρευνα μου, αρχίζω να κατανοώ, να εμβαθύνω, να δικαιολογώ, να καταλαβαίνω λόγια και αντιδράσεις. Αγαπώ, σέβομαι, ακούω τον ρόλο μου. Ανακαλύπτω τον τρόπο που κινείται, μιλάει, σκέπτεται. Είμαι σε μια εικοσιτετράωρη επαφή μαζί του, από τις πρόβες μέχρι και την ολοκλήρωση των παραστάσεων. Ακόμη και μετά τις πρόβες, ο ρόλος εξελίσσεται και όσες φορές κι αν παρακολουθήσεις μια παράσταση, δε βλέπεις ακριβώς το ίδιο έργο. Κάθε παράσταση είναι ξεχωριστή και μοναδική κι αυτή είναι η μαγεία του θεάτρου, το κείμενο παραμένει το ίδιο, η σκηνοθεσία, οι κινήσεις, αλλά κάθε φορά, ο θεατής βλέπει κάτι διαφορετικό, επειδή αλλάζει η ενέργεια, ο τρόπος που θα πεις κάτι, η ανάσα που θα πάρεις και τελικά εξελίσσεται τόσο ο ρόλος, όσο και εσύ μέσα από τον ρόλο.
Μίλησε μας λίγο για τις σημαντικές στιγμές που σηματοδοτούν την πορεία σου
Η πρώτη και καθοριστική στιγμή ήταν όταν αποφάσισα να δώσω εξετάσεις στην δραματική σχολή, Κεντρική Σκηνή της Κυρίας Ντενίση και συναντήθηκα με την Κυρία Ντενίση για πρώτη φορά.
Αυτή η γνωριμία, καθόρισε και την μέχρι τώρα πορεία μου! Πέρασα στην σχολή της Κυρίας Ντενίση, κατόπιν πέρασα και στις εξετάσεις του Υπουργείου Πολιτισμού. Στη συνέχεια η Κυρία Ντενίση με έβγαλε στο θέατρο, αφού με εμπιστεύθηκε και μου έκανε την τιμή να με πάρει στην παράσταση της «Η Πηνελόπη Δέλτα συναντάει τον Μάγκα» και έτσι ξεκίνησε η πορεία μου στο χώρο του θεάτρου.
Μετά ακολούθησε η «Σμύρνη μου αγαπημένη» μια παράσταση σταθμός. Μια υπερπαραγωγή που δημιουργήθηκε μετά από πολυετή έρευνα και κατάφερε να μεταφέρει με αντικειμενικό τρόπο τα ιστορικά γεγονότα από το 1917 έως το 1923 μέσα από την ζωή της οικογένειας Μπαλτατζή, που ζει στην Σμύρνη και με την Μικρασιατική καταστροφή ξεριζώνεται και έρχεται στην Ελλάδα. Σε αυτή την παραγωγή είχα την τιμή και την χαρά να συνυπάρχω επί σκηνής όχι μόνο με την μέχρι πριν λίγο Δασκάλα μου Κυρία Ντενίση αλλά και με άλλους εξαιρετικούς, καταξιωμένους ηθοποιούς. Ήταν ευλογία, ήταν ένα όνειρο ζωής που γινόταν πραγματικότητα. Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν την μαγεία της «Σμύρνης», το κοινό κι εμείς ήμασταν ένα. Συνοδοιπόροι στο ίδιο ταξίδι, ενωμένοι με την ψυχή και την καρδιά μας. Να φανταστείς πως κάθε βράδυ, ένα θέατρο χιλίων και πλέον θέσεων, ήταν ασφυκτικά γεμάτο και στο τέλος της παράστασης, όλοι αυτοί οι άνθρωποι χειροκροτούσαν όρθιοι για δέκα – δεκαπέντε λεπτά.
Ακολούθησε «Η ζωή του Όλη» παράσταση για την ζωή του μεγάλου Έλληνα τραγουδιστή Στέλλιου Καζαντζίδη. Σε σκηνοθεσία Μιμής Ντενίση μια ξεχωριστή δουλειά φτιαγμένη πάντα με την ίδια αγάπη και φροντίδα που υπάρχει σε ότι καταπιάνεται η Κυρία Ντενίση.
Και φτάνουμε στο σήμερα, με το πρώτο θεατρικό sequel, την παράσταση «Κι από Σμύρνη… Σαλονίκη». Είναι η συνέχεια του «Σμύρνη μου αγαπημένη», μια ακόμη υπερπαραγωγή που δημιουργήθηκε μετά από ενδελεχή ιστορική έρευνα, παρουσιάζοντας με αντικειμενικότητα τα ιστορικά γεγονότα και αγκαλιάστηκε με την ίδια αγάπη, όπως και το «Σμύρνη μου αγαπημένη». Η παράσταση ακολουθεί την οικογένεια Μπαλτατζή που επέζησε της Μικρασιατικής καταστροφής και που προσπαθώντας να αποκτήσει ανταλλάξιμο σπίτι και να ξαναχτίσει τη ζωή της, εγκαθίσταται στην Θεσσαλονίκη της εποχής του μεσοπολέμου. Η Θεσσαλονίκη εκείνη την εποχή, ήταν μία πολυπολιτισμική πόλη, με γηγενείς που ήταν Χριστιανοί και Εβραίοι, Μικρασιάτες, Πόντιους και Ανατολικοθρακιώτες. Βλέπουμε τους πρόσφυγες να προσπαθούν να ενωθούν με τα αδέλφια τους στην Ελλάδα, κάποιους από τους ντόπιους να αντιδρούν κι άλλους να τους βοηθάνε. Σταδιακά η ζωή των προσφύγων βελτιώνεται. Παράλληλα όμως παρακολουθούμε την ευημερία και την πτώση της Εβραϊκής κοινότητας που πριν από τον ερχομό των προσφύγων αποτελούσαν την πλειονότητα του πληθυσμού της Θεσσαλονίκης. Όλα αυτά, εξελίσσονται σε μια ταραγμένη εποχή, που δε μας είναι και τόσο γνωστή.
Αγαπημένοι σου ρόλοι μέχρι σήμερα και στιγμές που ξεχώρισες
Πώς να ξεχωρίσεις έναν ρόλο και να τον αγαπήσεις περισσότερο από κάποιον άλλο αφού όλοι είναι παιδιά σου και απαιτούν την ίδια αγάπη και φροντίδα από εσένα; Μπορώ να σου πω για ρόλους πρόκληση, όπως στην παράσταση «Η ζωή του Όλη» ο ρόλος της Ευτυχίας Παπαγιανοπούλου μιας ξεχωριστής γυναίκας, μιας ιδιαίτερης προσωπικότητας με ταραχώδη και δύσκολη ζωή που άφησε το δικό της μοναδικό στίγμα με τους στοίχους της που λίγο πολύ όλοι μας έχουμε ψιθυρίσει.
Και στο «Κι από Σμύρνη… Σαλονίκη» ο ρόλος της Μαρίας, μιας μαχητικής κομμουνίστριας, που δουλεύει σε καπνεργοστάσιο στην Θεσσαλονίκη την εποχή του Μεσοπολέμου. Μια δυναμική γυναίκα, που παλεύει και διεκδικεί τα δικαιώματα των εργατών, χωρίς να υπολογίζει το προσωπικό κόστος.
Υπήρξαν στιγμές πολλές και ξεχωριστές! Δεν θα ξεχάσω ποτέ όταν παίζαμε στο «Σμύρνη μου αγαπημένη», το κοινό να παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα να εκτυλίσσονται μπροστά στα μάτια του, γεγονότα που είχαν ακούσει από γονείς και συγγενείς. Η σκηνή με το πλοίο να φεύγει και πίσω μας η Σμύρνη να καίγεται. Κάθε βράδυ κλαίγαμε όλοι μαζί κι εμείς και το κοινό, σε ένα ταξίδι απόλυτης συνύπαρξης. Δε θα ξεχάσω ποτέ την Σμύρνη.
Στη διάρκεια μιας παράστασης της «Σμύρνης» έγινε σεισμός, φυσικά το αντιληφθήκαμε κι εμείς και οι θεατές. Κανένας όμως δεν έφυγε από την θέση του. Παρέμειναν όλοι διψασμένοι να δουν την παράσταση ως το τέλος.
Όταν πήγαμε στην Κύπρο τα εισιτήρια εξαφανίστηκαν μέσα σε λίγες ώρες, οι θεατές που δεν πρόλαβαν να αποκτήσουν εισιτήριο, ερχόταν και ζητούσαν να καθίσουν έστω στα σκαλοπάτια για να δουν την παράσταση κι ας είχαν 
ταξιδέψει τον προηγούμενο χρόνο στην Αθήνα για να την δουν.
Η ίδια ζεστασιά και αγάπη, μας περίμενε και με την παράσταση «Κι από Σμύρνη… Σαλονίκη» που είναι η συνέχεια της παράστασης «Σμύρνη μου αγαπημένη». Μέχρι και την τελευταία μέρα, το θέατρο ήταν ασφυκτικά γεμάτο, με το κοινό να χειροκροτεί όρθιο. Με τον κόσμο να μας ευχαριστεί κάθε μέρα για τις γνώσεις που έλαβε για αυτή την τόσο άγνωστη –για τους περισσότερους- περίοδο του μεσοπολέμου.
Τι θα συμβούλευες ένα νέο άνθρωπο που θέλει να ασχοληθεί με το θέατρο
Να ακολουθήσετε τα όνειρα σας. Η ζωή και οι επιλογές που θα κάνετε, είναι αποκλειστικά δικές σας κι ο μόνος που μπορεί να σας πει μέχρι που μπορείτε να φτάσετε, είστε εσείς. Ακόμα κι αν απογοητευθείτε ή αν ανακαλύψετε ότι αυτός ο δρόμος δεν ήταν για εσάς, θα είστε σίγουρα κερδισμένοι. Γιατί θα γνωρίσετε έναν άλλο, διαφορετικό κόσμο, θα γνωρίσετε καλύτερα τον εαυτό σας και τους άλλους και το σπουδαιότερο, θα έχετε ακούσει την καρδιά σας και θα είστε περήφανοι γιατί τολμήσατε να κάνετε το όνειρο σας ζωή.
Πώς αντιδρά ένας καλλιτέχνης μπροστά στα οξυμένα κοινωνικά προβλήματα
Ο Καλλιτέχνης είναι κι αυτός μέλος της κοινωνίας και κάθε κοινωνικό πρόβλημα είναι φυσικό να τον αγγίζει. Διαβάζεις, ακούς, μαθαίνεις, παίρνεις θέση. Στη δουλειά μας φυσικά χρειαζόμαστε την φαντασία μας αλλά παράλληλα ζούμε και συνυπάρχουμε σε αυτόν τον κόσμο και αντιμετωπίζουμε τα ίδια προβλήματα με κάθε άλλον άνθρωπο.
Ειδικά τώρα στην εποχή που διανύουμε με το θέμα του κορονοιού, βρεθήκαμε ξαφνικά σε πολύ δύσκολη θέση όλοι οι καλλιτέχνες. Τα θέατρα, οι συναυλιακοί χώροι και γενικότερα όλες οι αίθουσες που παρουσιάζουμε την δουλειά μας, έχουν κλείσει εδώ και ένα χρόνο.
Η τελευταία παράσταση μας στο «Κι από Σμύρνη... Σαλονίκη» ήταν στις 9 Μαρτίου 2020. Από τότε το «Θέατρον» του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού που παίζεται η παράσταση μας, έκλεισε τα φώτα της σκηνής και μέχρι σήμερα παραμένουν κλειστά και να φανταστείς πως κάθε μέρα χίλιοι άνθρωποι απολάμβαναν την παράσταση μας. Ποιος να μας το έλεγε πως αυτή η τεράστια επιτυχία θα σταματούσε έτσι απότομα; Κανείς μας δεν το περίμενε, δεν είχαμε κανένα λόγο να το σκεφτούμε. Βρεθήκαμε ξαφνικά 100 άνθρωποι χωρίς εργασία. Γιατί φυσικά για να γίνει η παραγωγή μιας θεατρικής παράστασης, δεν εργάζονται μόνο οι ηθοποιοί και οι μουσικοί. Πολλοί άνθρωποι δουλεύουν πίσω από την σκηνή, ώστε να παρουσιαστεί μια άψογη παράσταση, τεχνικοί, ταμίες, ταξιθέτες, ενδυματολόγοι κ.α. Όλοι μας βρεθήκαμε σε μια νύχτα, στην καλύτερη περίπτωση να ζούμε με επιδόματα. Πως λοιπόν να μην σε αγγίξουν όλα αυτά; πώς να μην επηρεαστείς; Και πως βέβαια να μην πάρεις θέση; Δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως βγήκαν αυτήν την περίοδο, τόσα σοβαρά θέματα στην δημοσιότητα.
Πες μου τα σχέδιά σου για τους επόμενους μήνες
Το καλοκαίρι έχω τα γυρίσματα της ταινίας «Σμύρνη μου αγαπημένη». Είναι μια Διεθνής παραγωγή, που αποτελεί την κινηματογραφική μεταφορά του θεατρικού έργου «Σμύρνη μου αγαπημένη» της Κυρίας Ντενίση. Το Σενάριο συνυπογράφουν η Κυρία Μιμή Ντενίση και ο Κύριος Μάρτιν Σέρμαν. Στην ταινία εκτός από την Κυρία Ντενίση θα παίξουν η Βανέσα Ρεντγκρέιβ, ο Μπουράκ Χακί, αλλά και πολλοί άλλοι γνωστοί Έλληνες και ξένοι ηθοποιοί.Η ταινία είναι φόρος τιμής για όλους όσους χάθηκαν αλλά και όσους επέζησαν της Μικρασιατικής καταστροφής. Το 2022 είναι τα 100 χρόνια της μαύρης αυτής επετείου. Παρόλα αυτά Παγκοσμίως η Μικρασιατική καταστροφή και τα ιστορικά γεγονότα εκείνης της περιόδου, δυστυχώς παραμένουν άγνωστα στο ευρύ κοινό. Κατόπιν μόλις οι συνθήκες το επιτρέψουν, θα συνεχίσουμε την παράσταση «Κι από Σμύρνη… Σαλονίκη» της Κυρίας Μιμής Ντενίση, στο «Θέατρον» του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού στον Ελληνικό Κόσμο.