Στην όαση της διανόησης και πάλι με μια συζήτηση που έχει από μόνη της ροή και πολύ χιούμορ που δεν μπορεί να αποτυπωθεί στο χαρτί. Σε μια συζήτηση δίχως ένταση και στόμφο. Γεμάτη ιδέες που δεν έψαξε κάποιος να τις αντιγράψει, ήταν ιδιόκτητες.Δίχως τέχνη εδώ και πολύ καιρό, με τόσους παπαγάλους που αποστηθίζουν με μεγάλη προσπάθεια, που φαίνεται, τα κείμενα που πρέπει να απαγγείλουν στις ειδήσεις και στα τηλεοπτικά παράθυρα, βιώνοντας εδώ και έναν χρόνο την καλλιτεχνική σιωπή και έναν δημόσιο λόγο που κατακλύζεται από λόγια που δεν έχουν λόγο να ειπωθούν, κοντέψαμε να ξεχάσουμε πως είναι να μιλάει κανείς από μόνος του χωρίς να του έχουν κάνει φροντιστήριο μάνατζερ και εκπρόσωποι τύπου. Αλήθεια η φτώχεια μιας κοινωνικής ζωής δίχως την τέχνη είναι αμέτρητη.
